Cultura

Cultura

Inxada

• Por Redação
• 8 de Fev de 2019

Kel inxada; simplis kusa, mas tambe storia di um povo condenadu na pobreza. Ah monda!

Palmu mon ratxadu, gros, di nos pai ku mai, e copia di mon di nos yaya ku bisavo. Tudu s'es mon, e mon ki da-nu cumida na pratu, ku vagar i forsa di inxada.

Batata, mandioca, baxinha; tudu mata-nu fomi; tudu mata fomi ti di kenha ki ka conxi orta; i tudu sai di txon nbrudjadu na inxada.

Kel omi simplis ku rostu cansadu, kemadu na sol i ku odju bermedju trocadu puera, e kel omi ki garanti nha saudi, garanti buniteza di nhas irma, garanti nosentesa di nhas subrinhu i ti bacandeza di kenha ki tem tendensia di bacan.

E' usa um inxada. Kel um po bedju ku feru ferujadu, ki tem mas idadi ki mi. Es da ku el na tera undi gentis grandi masa ku pe, i undi mininus dja obi da cumpanheru ku pedra. Congu nasi sime, midju da boneca, cana ba' ceu.

Luta na sedu, pa sobrevivensia, di kel omi ku si familia, mudjer ku fidju, ki faze-nu subrivivi mas tardi. Ale-nu li gosi, basofu ku mon finu.

Inxada ki pripara txon na kel tempu, tambe pripara txon ki oxi nu sta cori tudu dia, memu ki nu sta longi di lugar. Na kel mare es busca azagua ki modja nos sabura di gosi. Nu selebra, nu lembra. Nu e rixu sima inxada.

E nos me' ki ta compu txon di nos distinu.

• Tags
• #Janira Hopffer Almada
• #Ponto de Vista